Als ik terug denk aan kerstavond dan herinner ik me het broodjes eten op kerstavond met ons gezin. Kaarsen en een een speciale kandelaar die door de warmte van de kaarsen rond ging draaien en muziek maakte. Met 1e en 2e kerstdag kwam er visite of gingen we ergens heen. Ook weet ik nog dat ik voel dat er gezelligheid verwacht wordt. Het is tenslotte kerst. Dit komt vooral naar boven wanneer ik puber/adolecent ben. En het lijkt wel alsof ik dan net niet de meest handige dingen doe of zeg waardoor er gemopperd wordt en ik het allemaal maar stom vind.

Kerstavond 2021

Ik heb van tevoren aangegeven dat we broodjes eten. En gevraagd of de kids het leuk vinden om daarna een spel te doen. De een kijkt me blij en de ander bedenkelijk aan. Ik hou helemaal niet van spelletjes maar het is zo lang geleden dus het lijkt me wel gezellig. Ik heb van tevoren al bedacht hoe dat er dan uit gaat zien. Lekker met zijn allen rond de tafel. Wat lekkers erbij en een ontspannen sfeertje.

Spanning

Het eten gaat oké maar ik voel wel een bepaalde spanning. Ik zet het spel klaar en pak de regels erbij want het is lang geleden. We beginnen met spelen en het gaat een tijd goed. Totdat de ontknoping nadert. Ik speel mijn beurt en volgens de regels heb ik op dat moment gewonnen. Dan ontstaat er discussie want de regels zijn stom en het is niet logisch en eerst moet het rondje helemaal afgemaakt worden zodat je dan kan zien wie er gewonnen heeft. De een stormt boos naar boven, de ander gaat verdrietig op de bank zitten met een koptelefoon op en wij kijken elkaar aan en zuchten. De een laten we afkoelen de ander geef ik een dikke knuffel, we praten er even over en we kijken samen een film.

In de film komen ook de perfecte plaatjes weer naar boven. Het ideale beeld van ‘hoe het zou moeten zijn’. Er gebeurt vanalles en uiteindelijk wordt kerst toch gered doordat ze het mooie in elkaar zien.

Terugblik

Vanmorgen word ik wakker en ik denk na over gisteren. En ik bedenk me dat wij echt niet de enigen zijn bij wie kerst met hobbels en bobbels verloopt. En dat mensen hier bijna niet over praten. De verwachtingen zijn hoog gespannen en dat zorgt er al voor dat sommige kinderen én volwassenen het gevoel hebben op hun tenen te moeten lopen. Want stel je voor dat het mis gaat. Maar wat is daar dan eindelijk zo erg aan?

Ja het is dan even niet gezellig en het klopt dan niet met het plaatje maar wat als het plaatje gewoon onrealistisch is? Wat als een kerstviering met hobbels en bobbels gewoon mag en als je dan in al die hobbelige en hobbelige momenten toch het licht in elkaar zou kunnen blijven zien? Misschien is dat juist wel de essentie van kerst. Dat we juist in de donkerste tijd van het jaar ons met elkaar verbinden en wanneer de ander niet reageert zoals we verwachten of zouden willen toch het licht in de ander kunnen blijven zien.

Ik wens je een perfecte imperfectie kerst toe, met veel oog voor het licht in de ander bij hobbels en bobbels. Je bent echt niet alleen.