Retraite deel 4: Op zoek naar de plek

313410791_804883717512588_6802950162204254353_n

Het grappige is dat ik merk dat ik steeds uitgedaagd wordt in dit proces. Als ik mensen erover vertel dan worden ze enthousiast en hebben ze er meteen een beeld bij. Hun eigen beeld. En daarover vertellen ze enthousiast. Ik krijg het gevoel dat er steeds meer dingen zijn waar ik rekening mee te moeten houden. En ik merk dat het dan niet meer klopt met mijn idee. Ik voel weer dat dit erbij hoort. Kan ik op mijn eigen pad blijven?

Op huizenjacht

Inmiddels ben ik een halve week in Kefalonia. Samen met mijn Griekse vriendin Ioanna zit ik op het plein. Ik heb mijn laptop bij. Op internet speuren we naar huizen en guesthouses. We spitten ze allemaal uit en hebben al snel een selectie gemaakt met de mooiste plekjes. Er is een huis wat er voor mij uitspringt vanwege het uitzicht maar doordat we er meerder hebben besteed ik er op dat moment niet zoveel aandacht aan. Ik mail een aantal adressen en Ioanna probeert een aantal nummers te bellen. De eerste lijntjes worden uitgegooid en ik vind het superspannend op een energie gevende manier. Ik voel van alles borrelen en bruisen in mijn lijf.

Pech?

De volgende ochtend rijden we naar een locatie die we gevonden hebben. De poort is dicht en er is niemand aanwezig. Jammer, want het uitzicht is mooi. Ook telefonisch is er geen contact te krijgen. Deze plek is wel wat verder weg van de zee bedenk ik mezelf. Eigenlijk niet precies wat ik voor ogen had. We kijken ook bij een ander huis. Dit ziet er wel goed uit. Ook de locatie zou goed kunnen. Maar wanneer we weer op internet kijken blijkt het al verhuurd te zijn. Ik kan het niet uitleggen. Ik voel me kalm, rustig en vol vertrouwen dat het goed komt.