‘Ik heb steeds het gevoel dat ik het niet goed genoeg doe in de ogen van mijn baas’, zegt mijn cliënte. Als haar collega’s er zijn dan gaat het prima. Ze heeft dan niet direct met haar baas te maken. Ze herkent het gevoel van vroeger. Toen had ze ook steeds het gevoel dat ze het niet goed genoeg deed, niet gezien werd. Terwijl ze zo hard werkte om gezien te worden. En ook nu in haar werk wil ze graag gezien worden en een stukje waardering voor wat ze doet.
Opstelling met poppetjes
We starten met een opstelling. Ze zet een poppetje neer voor zichzelf en een stukje daarachter een voor haar baas. Ze heeft het gevoel weg te willen. Ik vraag haar om een poppetje te pakken voor het vrije blije kind, een voor het gekwetste kind en een voor het overlevingskind. Ze zet ze neer en ik vraag haar om er wat over te vertellen.
Het vrije blije kind is vlakbij maar ze kan het niet zien. Het gekwetste kind staat tegen haar aan maar ze kijkt er overheen. En het overlevingskind is groter dan alle anderen maar wil niet achter haar blijven staan. Ze wil niet meer omvallen, en ik zie dat dit haar raakt. Ik vraag haar naar het gekwetste kind. Ze wil het niet meer voelen, het is te groot. Ze is bang dat er dan geen ruimte meer is voor al het andere. Dan heeft ze voor niks zo hard gewerkt. Ik kom bij de kern overtuiging die er onder zit. ‘Dan doe ik er niet toe. Dan kan ik er net zo goed niet zijn’.
Regressie
Met dit gevoel, deze emotie en met deze overtuiging gaan we de regressie in. Ik neem haar mee terug in de tijd naar het allereerste moment waarop dit gevoel en deze overtuiging van ‘ik doe er niet toe’ is ontstaan. Ze komt uit bij een moment dat ze nog een baby’tje was. Ze ligt alleen op de commode en hoort haar ouders ruzie maken. Wat er door haar heen gaat is dat ze er evengoed niet kan zijn.
We halen een hulpbron op en ik zet een techniek in om de lading van deze situatie af te halen. Dan Maakt ze contact met het baby’tje en geeft ze dit meisje precies wat het nodig heeft. Dan vraag ik haar om zich samen te laten smelten met de baby. Dit baby’tje krijgt een plekje in haar hart zegt ze.
Dan vraag ik haar degenen die betrokken waren bij deze situatie een voor een binnen te laten komen. Om uit te spreken wat er uit te spreken is en om ze te vergeven. En ik breng haar terug in het hier en nu.
Innerlijke delen
Dan ziet ze de poppetjes weer staan. Ze wil niet meer dat het overlevingskind zo hard werkt. Ik vraag haar wat heeft het overlevingskind haar heeft opgeleverd, waar is ze heel goed in geworden? Ze benoemt de eigenschappen. Het heeft haar ook mooie dingen gebracht. En ineens klikt het. Ze is al die jaren bezig geweest om het gekwetste deel weg te duwen. Ze wilde het oplossen. Het mocht er niet zijn. ‘En wat gebeurt er als dit gekwetste deel er gewoon mag zijn?’ vraag ik. ‘Dan mag alles er gewoon zijn’.
Ze pakt de poppetjes. Ze zet het gekwetste kind tegenover zichzelf en aan de ene zijkant staat het vrije blije kind en aan de andere zijkant zet ze het overlevingskind. ‘Het overlevingskind kan mij helpen om naar mijn gekwetste kind te kijken’, ziet ze nu. De poppetjes staan nu in een cirkel. Ze zien elkaar en zijn verbonden. Ze kan zichzelf zien. En haar baas, die is ineens niet belangrijk meer.
Het klikte echt bij de cliënt. Het was een groot inzicht voor haar dat ze zo lang was bezig geweest om ‘iets op te lossen’ in zichzelf door het weg te willen krijgen. Het mocht er niet zijn en daarmee ontkende ze dit deel van zichzelf. Er was een opluchting te zien, een begrip en zoveel meer zachtheid naar zichzelf. Echt zo mooi om dit te zien!
#overtuigingenloslaten #systemischwerk #regressie #hypnose #HSP #hspmoeders #hspcoach #hooggevoelig #jongeren #kinderen #perfectionisme #multidisciplinair #multidisciplinairecoaching #multidisciplinairetherapie #coaching #therapie #innerlijkkind #innerlijkkindhelen #persoonlijkleiderschap